طلبگی تا اجتهاد

آنچه که لازم است عرض بکنم - که از همه‌ی این مطالب مهمتر است - نسبت حوزه‌های علمیه است با انقلاب و نظام اسلامی. هیچ کس در عالم روحانیت، اگر انصاف و خرد را میزان قرار بدهد، نمیتواند خودش را از نظام اسلامی جدا بگیرد. نظام اسلامی یک امکان عظیمی را در اختیار داعیان الی‌اللّه و مبلّغان اسلام قرار داده… این فرصت تا امروز کِی برای روحانیت وجود داشته؟
علاوه بر این، ابزارهای تسهیل‌کننده، مثل رایانه‌ها و ارتباطات اینترنتی و فضای مجازی و سایبری هم که الان در اختیار شماست![خطاب به روحانیون!).
اگر بتوانید اینها را یاد بگیرید، میتوانید یک کلمه حرف درستِ خودتان را به هزاران مستمعی که شما آنها را نمیشناسید، برسانید؛ این فرصت فوق‌العاده‌ای است؛ نبادا این فرصت ضایع شود. اگر ضایع شد، خدای متعال از من و شما روز قیامت سؤال خواهد کرد: از فرصت این همه جوان، این همه استبصار، این همه میل و شوق به دانستن، شما برای ترویج معارف اسلامی چه استفاده‌ای کردید؟ نظام اسلامی یک چنین خدمتی به ما معممین و روحانیون کرده. مگر میتوانیم خودمان را کنار بگیریم؟
بیانات در دیدار علما و روحانیون خراسان شمالی 19/07/1391

جستجو

بایگانی

نويسندگان

پربحث ترين ها

رسانه های همسو

۷

آموزش نحوه تأویل به مصدر بردن

 علمی نحو 1

 



دریافت

 

بسم الله الرحمن الرحیم

وظیفه حروف مصدریه، تأویل به مصدر بردن است و این حروف عبارت اند از: ما ، أن ، أنَّ ، کی ، لو . 

هنگامی که این حروف، بر یک جمله وارد میشود، آن را به مفرد تبدیل کرده و مصدری میکند، در این مطلب نحوه تأویل به مصدر بردن آموزش داده شده است.

 

طریقه تأویل به مصدر بردن:
بستگی به این دارد که ما بعد حرف مصدری، جمله فعلیه باشد یا اسمیه بنابراین داریم:
ما بعد حرف مصدریه:
    1. جمله فعلیه باشد:
        ○ مصدر فعل را گرفته و به فاعل یا نائب فاعل (خواه اسم ظاهر باشد یا ضمیر) اضافه میکنیم. البته واضح است که در حالتی که فاعل ضمیر است، باید آنچه مصدر را به آن اضافه میکنیم، ضمیر مجروریِ متناسب با فاعل باشد.
            § أن جاء زیدٌ ← مجیءُ زیدٍ
            § أن تصوموا ← صومُکم 
            توجه کنید که در تمام حالاتِ تأویل به مصدر بردن، وقتی جمله مثبت است به حالت عادی و وقتی منفی است از ماده «عدم» استفاده میکنیم!
    2. جمله اسمیه باشد:
    در این حالت هم دو احتمال وجود دارد:
        1) خبر مشتق باشد.
        ○ مصدرِ مأخوذ از مشتق را به مبتدا اضافه میکنیم. البته ممکن است مبتدا اسم أنَّ باشد یعنی مبتدای فی الحال او فی الاصل!
            § عجبتُ أنّک قائمٌ ← عَجبتُ قیامَک
        2) خبر جامد باشد:
        ○ از ماده «کَون» در حالت مثبت و «عدمِ کون» در حالت منفی، استفاده میکنیم. به عبارت دیگر فرمول این است = [کون + مبتدا + خبر]
            § عجِبتُ مِن أنَّک زیدٌ ← عجِبتُ مِن کونِک زیداً (زید، خبر افعال ناقصه است) 

 

 
 

نظرات (۷)

  1. سلام علیکم ممنون از زحماتی که میکشید و فواعد را بانمودار ارائه میکنید....بنده پیگیر همه فایل های شا هستم اما نمیدانم که کدام فایل را دانلود کرده ام و کدام را نه ...اگر درسایتتان یک قسمت قرار دهید تا بتوان نمودار ها را به ترتیب تاریخ انتشار از اول تا امروز بتوان ار سایت دانلود کرد ممنون میشویم...حسن این کار این است که فرد مراحعه کننده به سایت سر در گم نمیشود و مطمئن است که تمام نمودارهائی را که ممتشر کرده اید دانلود کرده است
  2. با سلام ممنون از مطالبتون فقط یه مسءله مهمی که است اینه که ما هیچی نوفهمیم یه خورده اسونتر و روونتر توضیح بدین
    • پاسخ:

      با سلام
      با سپاس از شما دوست عزیز
      اگر اجازه بدهید این کتاب را منتشر کنیم.
  3. با سلام و درود خدمت برادران محترم
    ان شاء الله که موفق و موید باشید.
    در مثالی که فرمودید روش دیگری هم وجود داره که نسبتاً ساده تره به این نصورت که ما از خیر جامد مصدر صناعی می سازیم و آن را به اسم أنّ اضافه میکنیم:

     عجبت من انّک زید = عجبت من زیدیّتک   متعجب شدم از زید بودن تو .

    و  به طور کلی می توان برای این مبحث یه فرمول و یک قاعده کلی نوشت : اضافه مصدر مسند به مسند الیه
    که در جمله فعلیه مسند فعل و مسند الیه همان فاعل یا نائب فاعل ماست و در جمله اسمیه مسند خبر و مسند الیه مبتدا (فی الحال یا فی الاصل) می باشد

    آرزوی موفقیت و توفیق داریم

    • پاسخ:

      با سلام خدمت شما دوست عزیز
      و با سپاس نسبت به توجه و حمایت های شما
      استفاده کردیم
      بی زحمت منبعی که طبق آن، این طریق تأویل به مصدر را نوشته اید، بفرمایید.
      یا علی